Gözleme Dayalı Terapötik İttifak Ölçeği (GDTIÖ)

Terapötik ittifak, psikoterapi sürecinde terapist ve danışan arasındaki ilişki olarak tanımlanabilir (Zetzel, 1956). Bu ilişkinin güçlü olması terapinin olumlu sonuçlanmasında önemli bir rol oynadığı araştırmacılar tarafından bulunmuştur (Horvath, Del Re, Flückiger, & Symonds, 2011). Bordin (1979) tarafından kavramsallaştıran terapötik ittifak kavramı; terapist danışan arasındaki duygusal bağı, karşılıklı olarak terapötik görevlerini yerine getirmeyi ve ortak bir amaç için birlikte çalışmayı kapsamaktadır. Terapötik ittifak üzerine yapılan araştırmalar, yetiştin literatürü ile kıyaslandığında çocuk ve ergen literatürü daha nadir olsa da yetişkin çalışmaları gibi çocuk-ergen çalışmaları da terapötik ittifakın psikoterapi çıktısında önemli bir etkisinin olduğunu göstermiştir (Karver, Nadai, Monahan & Shirk, 2018). Fakat, çocuk psikoterapisi yetişkin psikoterapisi ile kıyaslandığında farklılıklar göstermektedir. Çocuklar ebeveynleri tarafından terapiye getirilmektedirler ve yetişkinler ile kıyaslandığında yeterli iç görüye sahip değillerdir. Bu sebeplerden dolayı, terapötik ittifak üzerine çalışılan çocuk psikoterapisi araştırmalarında amaç kısmı üzerine çalışılmamaktadır. Çocuk psikoterapisinde bağ ve görevler üzerinden terapötik ittifak ölçülmektedir (Elvins ve Green, 2008)

Mcload ve Weisz tarafından geliştirilen Gözleme Dayalı Terapötik İttifak Ölçeği (GDTIÖ), psikometrik özellikleri açısından güçlü bir terapötik ittifak ölçeğidir. Bu ölçeğin Türkçe adaptasyonu Halfon, Özsoy ve Çavdar (2020) tarafından yapılmıştır. GDTIÖ gözleme dayalı bir kodlama ölçeğidir. Bağ ve görev alt ölçeklerini kapsayan dokuz maddeden oluşur. Bu maddelerden altı tanesi bağ ile ilişkilidir; terapist ve danışan arasındaki güven ve olumlu duygulanım içeren maddeler bulunmaktadır. Diğer üç madde ise görev ile ilişkilidir; terapist ile danışanın ne derece karşılıklı, iş birliği içinde terapötik görevlerini yerine getirdiklerini ölçmektedir. Bu maddeler puanlanırken, kodlayıcırlar hem yoğunluğu hem de sıklığı göz önünde bulundurmaktadırlar.

Kodlayıcırlar kodlama eğitimlerini tamamladıktan ve yeterli düzeyde güvenilirlik elde ettikten sonra çift kişilik gruplar halinde seansları kodlamaya başlamaktadır. Seansların video ya da ses kayıtlarını dinledikten sonra dokuz maddeyi altılı likert ile değerlendirmektedirler. Daha sonrasında, eşler arasında güvenilirlik bakılmaktadır (Halfon, Özsoy & Çavdar, 2020).

References

Bordin E. (1979). The generalizability of the psychoanalytic concept of the working alliance.

Psychotherapy: Theory, Research, and Practice. 16:252–260.

Elvins, R. ve Green, J. (2008). The conceptualization and measurement of therapeutic

alliance: An empirical review. Clinical Psychology Review, 28, 1167-1187.

Halfon, S., Özsoy, D., Kara, D., & Çavdar, A. (2020). Gözleme Dayalı Terapötik İttifak

Ölçeği Türkçe Formu’nun (GDTİÖ) Psikometrik Özellikleri (GDTİÖ’nün Psikometrik Özellikleri). Türk Psikoloji Yazıları, 23(46), 55-68.

Horvath, A. O., Del Re, A. C., Flückiger, C., & Symonds, D. (2011). Alliance in

individual psychotherapy. Psychotherapy, 48(1), 9-16.

Karver, M. S., De Nadai, A. S., Monahan, M., & Shirk, S. R. (2018). Meta-analysis of the

prospective relation between alliance and outcome in child and adolescent psychotherapy. Psychotherapy, 55(4), 341.

McLeod, B. D., & Weisz, J. R. (2005). The therapy process observational coding system-

alliance scale: measure characteristics and prediction of outcome in usual clinical practice. Journal of consulting and clinical psychology, 73(2), 323.

Zetzel, E. R. (1956). Current concepts of transference. International Journal of

Psychoanalysis, 37, 369-376.